Sierpień w Wietnamie to pora deszczowa. Jak się można łatwo domyślić, oznacza to, że wtedy leje tam częściej niż zwykle. Nam taka siąpiąca pogoda trafiła się, kiedy pojechaliśmy zwiedzać Hoa Lu – dawną stolicę kraju.

     Od 1996 r. jest na liście światowego dziedzictwa UNESCO. W 2011 r. została wybrana jednym z siedmiu nowych cudów natury. Zaś od tysięcy lat zachwyca swoim nieopisanym pięknem. Tak, chodzi o Zatokę Ha Long w północno-wschodnim Wietnamie.

     Przed tą podróżą niewiele wiedziałam o Wietnamie, a moje skojarzenia z tym państwem były dość powszechne: niscy, skośnoocy ludzie, ryżowe pola uprawne, sajgonki i wojna. Dlatego też wiele rzeczy, na które natrafiliśmy przemierzając ten kraj były dla mnie niemałym zaskoczeniem. Na przykład to, że można się tam wybrać na wczasy all inclusive do malowniczego, górskiego czy nadmorskiego kurortu.

     Od dziecka nie lubię ryżu. Nie pamiętam kiedy to się zaczęło, ale już w podstawówce nie wchodził mi nawet na słodko ze śmietaną i truskawkami. Na szczęście polska kuchnia ma do zaoferowania znacznie więcej, za to w Wietnamie ryż jest podstawą wyżywienia. Czyżby czekała mnie wielotygodniowa, przymusowa dieta?

     Jest to nadrzędna, zawsze obowiązująca i jedyna zasada ruchu drogowego, którą w Wietnamie znają i przestrzegają wszyscy. Tak, większy ma pierwszeństwo. I on o tym wie! Jeśli więc chcesz zwiedzić ten kraj bez uszczerbku na zdrowiu, to stosuj się do niej ZAWSZE i WSZĘDZIE! A już w szczególności jako pieszy.

     Australię w ciągu kilku godzin zamieniliśmy na Wietnam i w jednej chwili zmieniło się wszystko. Zniknęły kangury, a w ich miejsce pojawił się tłum ludzi na skuterkach.

     We wcześniejszych podróżach nie zdarzyła nam się nigdy sytuacja, w której nie chcieli nas wpuścić na samolot. Za to w tej podróży już po raz drugi na stanowisku odprawy pasażerów miła pani z linii lotniczych z uśmiechem zapytała nas „A gdzie jest Państwa bilet potwierdzający, że wylecicie z tego kraju?”

     Od samego początku tej podróży jakoś tak się układało, że rozmijaliśmy się z wielorybami. Do Argentyny przyjechaliśmy zbyt późno, żeby je zobaczyć, w Nowej Zelandii miejsce gdzie można je spotkać było za daleko, a w Australii okazało się, że jeszcze nie przypłynęły z południowych wód Antarktydy.

     Niektórzy od dziecka lubią huśtawki, strome zjeżdżalnie czy karuzele łańcuchowe i wsiadają na najbardziej zakręcone przejażdżki wędrownego wesołego miasteczka, które pojawi się w mieście. Ja od dziecka tak miałam, więc kiedy tylko nadarzała się okazja na ekstremalną jazdę, wsiadałam do pierwszego wagonika kolejki górskiej, zapinałam pasy i jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaazda!!!

     Nigdy wcześniej Australia, a już na pewno nie wschodnie wybrzeże słynące z rafy koralowej, nie kojarzyła mi się z rumem. Jednak, jak się okazało, plantacji trzciny cukrowej jest w tej okolicy więcej niż na Kubie, a historia tego trunku na australijskim kontynencie ma 125 lat.